“Ik vertrek” is een TV-programma vol leed en vermaak. Een miljoen mensen kijken naar een paar anderen die het geluk elders zoeken.
Naar mensen die een marktkraam neerzetten met spullen die ze niet kennen in een land met een taal en cultuur die ze niet spreken of verstaan.
Als zelfstandige kun je hier ook makkelijk en zomaar aan meedoen. Als het tegenzit, je weinig klanten ziet of wanneer je denkt in herhaling te vallen, dan ga je verkassen.
Zo kan het komen dat je de twee kernknoppen van je bedrijf:
- je doelgroep én
- je diensten
tegelijkertijd verdraait of zelfs inruilt.
Dat is een “ik vertrek” scenario…
Je kent ze: mensen die telkens weer iets anders doen. Je kunt ze niet meer plaatsen. Mond-tot-mond-reclame wordt moeilijk en klanten verwijs je zeker niet door.
Hongerig naar nieuw(s). Het is menselijk en zorgt ervoor dat je op verkenning gaat en leert. Als ondernemer heb je een flinke portie nieuwsgierigheid nodig. Maar het kan ook doorslaan.
Zo kun je allerlei netwerkbijeenkomsten aflopen. Online of in het ‘echt’. Nog meer contacten, vrienden of volgers. Of een nieuwe of bredere doelgroep kiezen. En weer een nieuwe dienst aanbieden of markt verkennen.
Ondertussen kun je bestaande kennis of relaties (klanten!) – die ook ooit nieuw voor jouw waren – verwaarlozen. Net als een kind dat speelgoed links laat liggen.
De truc die ouders uithalen is dat ze een deel van het speelgoed verstoppen, om dit later weer tevoorschijn te halen: nieuw! Maar hoe werkt dat voor ondernemers?
“Don’t undervalue the obvious”
sprak een New Yorkse ondernemer op een rood TEDx-podium.
Je vindt het zelf normaal, logisch en vanzelfsprekend dat je goed kunt …..
Je verwacht dat anderen dat eigenlijk ook kunnen of doen.
Sterker nog: het irriteert je dat anderen niet of zo slecht …..
Dat wat zo voor de hand ligt,
wat recht voor je neus staat of
waar je bovenop zit,
dat zie en waardeer je zelf al snel slecht.
Terwijl je wordt aangetrokken door NIEUW(s)!, heb je al veel in huis dat van grote waarde is voor anderen.
Hoe kun je het – voor jou zo – vanzelfsprekende waarderen?
- vraag mensen waarmee je hebt gewerkt wat ze aan jou waarderen, waar ze veel aan hebben (gehad). Dat kunnen vaardigheden of kwaliteiten zijn, maar ook persoonlijke eigenschappen en zelfs (in jouw ogen) onhebbelijkheden. En stel deze centraal in je diensten en dus activiteiten.
- ontdek wie jou eigenlijk al een handreiking heeft gedaan, welke jij over het hoofd zag. Wie stak zijn hand al naar je op, heeft interesse getoond en heb je tot nu toe genegeerd?
- geef deze twee acties een structurele plek in je werkweek, zodat je je eigen waarde EN je mogelijke klanten blijft zien
- draai niet aan alle bedrijfsknoppen tegelijk, tenzij je wilt vertrekken 😉
Maak het jezelf en je klant makkelijker je te waarderen om wie je bent en wat je kunt.
Zodat je tijd overhoudt om dit verder te verdiepen, verzilveren en bestendigen!
Ik lees je reactie graag! (klik op reactie en scroll naar beneden)
photo credit: @Doug88888 via photopin cc
RT @hennietibben: “don’t undervalue the obvious” hoorde ik, deze nieuwe blog gaat erover (en over kikken NIEUW!) http://t.co/YjJRrHXz
RT @hennietibben: nadelen van de honger naar NIEUW http://t.co/cJaWmjlv
RT @hennietibben: nadelen van kikken op NIEUW! http://t.co/mHTsX8hEo1
Beste Hennie,
Goed artikel, dit heeft natuurlijk direct te maken met de o zo belangrijke focus die je als (beginnende) ondernemer moet hebben.
‘Nieuw’ hoeft overigens per definitie niet slecht te zijn. Het is goed om continu je propositie of diensten te blijven evalueren en eventueel te vernieuwen. Kunst is dan om wel dicht bij je eigen kernwaardes te blijven. Zodat je herkenbaar blijft voor je klanten en relaties.
Goed advies… RT @hennietibben: de nadelen van altijd maar kikken op NIEUW! http://t.co/KVRKpYYDsB