Social marketing communicatie

beslissen

een (a)sociale zaak

Door: Hennie Tibben 1 Reactie

Bijgewerkt op: 10 januari, 20181:44 pm

“Doe niet zo asociaal!” Of je nu onderweg of in de supermarkt bent, deze kreet ken of gebruik je vast. Maar hoe sociaal doe jij als zelfstandige professional?

Voor je het weet heb je zelf aan asociale zaak. Ben je bot of doe je als een ijskonijn? Zonder dat je het in de gaten hebt?

Ik geef je 3 insteken voor je eigen (a)sociale zaak check.

broederschap

hersenen zijn vooral sociaal, we zijn groepsdieren – Margriet Sitskoorn

Wat heeft broederschap met klanten te maken? Stel: je zit in een restaurant en je moet bijna smeken om iets te mogen bestellen en betalen. Ken je dat?

Ook je potentiële klant voelt en weet het onmiddellijk als je hem eigenlijk niet wilt, ziet staan, begrijpt… Alsof hij er niet toe doet en door jou wordt buitengesloten. Dat laatste doet de hersenen van je klant zelfs pijn.

Als zelfstandige heb je veel afwisseling in je werk. En ja, dat zie ik zelf ook als een groot voordeel van zelfstandig zijn. Maar waar je dus zeker niet in ‘zou moeten willen’ afwisselen, dat is met WIE je vooral wilt werken. Wie is je ideale klant?

bewegen

hersenen maken gewaarwordingen van anderen reëel, je leeft mee – Christian Keysers

Als je naar iemand kijkt die lacht of pijn heeft, dan gaan je hersenen mee in die beweging. Dat gaat vanzelf.

Het werkt ook als je leest over de lach of pijn van anderen. Het is niet toevallig dat ik veel reacties kreeg op artikelen zoals copycats (grrr) of mijn ervaring met waardebepaling achteraf (oei).

Als zelfstandige dienstverlener wil je je klant helpen te bewegen, in actie te komen. Dan kun je al snel denken dat je gewichtig en deftig moet spreken of schrijven. Aan de telefoon, in offertes en op je website. Omdat je denkt dat je als kleine zo grote indruk maakt.

Natuurlijk wil je met je tone of voice aansluiten bij je klant. Maar is de lezer van je aanbod en de beslisser – over wel/niet met jou werken – vooral een organisatie of een mens?

aanstekelijk genot

als je anderen helpt, voelen beide partijen prikkeling in het genotssysteem – Margriet Sitskoorn (nog eens;-)

Ook al is of lijkt de dienstverlenings-DNA in Nederland soms ver te zoeken, onder de meeste omstandigheden willen mensen elkaar graag helpen. Dienstverleners zouden dit DNA zeker in zich moeten hebben en bij zelfstandigen zie ik zelfs een overvloed van het helpers-DNA.

Ben je een zelfstandige dienstverlener? Dan doe je een ideaal aanbod, zodat jij echt aan de slag kunt en je klant enorm helpt. Dat is genieten voor beiden. En na afloop kan je klant bijna niet anders dan dit te laten zien en doorvertellen aan anderen.

Wat hebben broederschap, bewegen en aanstekelijk genot te maken met jou en je zaak? Als jij opstaat en kiest voor je ideale klant en deze als mens helpt te beslissen, dán komt er actie. Je steekt elkaar in vuur en vlam. Zo is helpen een aanstekelijk genot!

In dit artikel liet ik me inspireren door mijn klanten en de TV-documentaire ‘vrijheid, gelijkheid en broederschap‘ van Pieter Hilhorst.

Ik lees je reactie graag! (klik op reactie en scroll naar beneden)

hoe je slapend beslist

Door: Hennie Tibben 7 Reacties

Bijgewerkt op: 6 maart, 201712:39 pm

Ga je nu wel of niet een nieuwe computer kopen? Ga je nu wel of niet je administratie of secretariële werkzaamheden uitbesteden? Voor welke klanten kies je echt? Als ondernemer heb je baat bij het nemen van beslissingen.

Net als te hard werken kun je ook te hard nadenken. Voor je het weet is je brein overbezet en komt er weinig bruikbaars of leuks uit. Je komt niet tot actie en dus ook niet veel verder.

Je hebt baat bij slim breinwerk. Hoe doet Willem van Hanegem dat? Willem BOB’t, hij neemt belangrijke beslissingen in 3 stappen:

  • Bewust nadenken: informatie verzamelen, rondkijken
  • Onbewust beslissen: tijd nemen voor een onbewuste keuze door er een nachtje over te slapen
  • Bewust nadenken: de praktische, contractuele, addertjes onder het gras doorlopen. (Willem besteedt dit uit, aan zijn vrouw;-).

Het voorbeeld van Willem komt uit het boek ‘het slimme onbewuste – denken met gevoel’. Ap Dijksterhuis, hoogleraar psychologie, publiceerde het in 2007. En sinds die tijd word ik vaak meewarrig aangekeken wanneer ik zijn conclusies deel in een training of workshop.

Ons bewuste brein is een telraam, maar ons onbewuste brein een computer met een veel grotere verwerkingscapaciteit. Wanneer je als zelfstandige professional ruimte en vrijheid wilt houden, dan kun je maar beter je brein met beleid inzetten.

Wat kun je als zelfstandige professional met BOB?

Een voorbeeld: uitbesteden van bepaalde activiteiten.

Bewust nadenken: schrijf eens op welke activiteiten je concreet wilt overdragen en welke resultaten je verwacht van je support. Wat vind je verder echt belangrijk? Schrijf je wensen op een servet. Benoem voordelen, relevante risico’s en durf een ‘ongeveer’ begroting te maken (tijd en geld) en zelfs een shortlist met mensen die je morgen zou kunnen bellen.

Onbewust beslissen: het volgeschreven servet leg je weg, want je gaat er een nachtje over slapen. De volgende dag neem je op gevoel een beslissing en kan het zijn dat je begint te bellen.

Bewust nadenken: je maakt kennis, vraagt offertes en dan is er altijd nog tijd om zelf of met iemand anders te kijken naar addertjes onder het gras.

Een ander voorbeeld: prioriteiten stellen. Schrijf aan het einde van je dag of week alvast je doelen en activiteiten voor de volgende dag of week op. Dan leg je het weg en slaap je er een nachtje over. Je echte prioriteiten stel je pas aan het begin van de volgende dag of week. Het kan dus heel goed zijn dat er iets afvalt: je brein onderscheidt na rust beter hoofd- en bijzaken.

Slaap vaker ergens een nachtje over. Als vanzelf maak je je dan minder druk. Net als het bakken van het lekkerste brood: het deeg moet rustige rijstijd krijgen. Doe als Willem: ga BOB-en. Informeer je eerst, slaap er dan een nachtje over, beslis op gevoel en laat dan iemand meekijken naar de addertjes onder het gras.

Dit artikel verscheen ook op NUzakelijk.nl Ondernemersblog (7-8-2012).

Ik lees graag je reactie!

uitstellen = werken aan je eigen oerknal

Door: Hennie Tibben 4 Reacties

Bijgewerkt op: 10 januari, 20181:20 pm

 

bron: www.faqt.nl

“If not now, when?” Trainer John stond indrukwekkend voor de zaal. Hij sprak vurig via de microfoon, bleef toen stil en keek indringend. Ook naar mij: “if not now, when?”

Samen met zo’n honderd anderen had ik me vrijwillig opgesloten in een congreszaal in de bossen van Ede. Voor een persoonlijke leiderschapstraining in het genre ‘dicht op de huid’. Ik had warme kleren aan, maar voelde me spiernaakt. Geen woord werd per ongeluk op ons afgevuurd. Nu klonk volop in de repeat: “if not now, when?”.

Als je naar een training gaat dan wil je meestal iets veranderen. Ik had niet meer mijn favoriete werk en dacht dat het wel over zou waaien of dat ik het in mijn eentje moest oplossen. Ik dacht: ik heb toch niets te klagen? Ik dacht vast nog veel meer.

Tussen denken en doen zat een eigenwijs mens, valse bescheidenheid en torenhoge trots. Tot mijn nood hoog genoeg werd en ik enthousiaste verhalen over de training hoorde. Ik schreef me in, dat voelde spannend en ineens zat ik in Ede.

Als zelfstandige kun je gemakkelijk dingen uitstellen die je wat moeilijker vindt. Niemand die je corrigeert en er zijn genoeg andere dingen te doen.

  • je had al een eerste of volgende versie van een webpagina kunnen publiceren, zodat mensen lezen over je aanbod en het kopen kan beginnen.
  • je had al de grove opzet van een nieuwe dienst of samenwerking kunnen bedenken, zodat je al in gesprek kunt gaan met potentiële klanten of partners.
  • je had al een nieuwsbrief kunnen verspreiden, zodat mensen een waardevolle tip van je krijgen en je naam en aanbod voorbij komen.

Als het water je aan de lippen staat, dan ga je wel rennen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer door. Je zegt dat je gek bent op deadlines. Toewerken naar een big bang. Je eigen oerknal, alles in 1 keer eruit.

De spanning voor de oerknal is groot, machtig en geeft stress. De knal zelf blaast je weg, laat je vallen en het duurt even voordat je weer op kunt staan. Voor een project is het misschien nog leuk, maar continu voor je eigen bedrijf? Dat komt je vast duur te staan.

Je kunt uren bedenken hoe mooi en geweldig je de oerknal wilt laten uitpakken. Dromen en plannen wat je met de resultaten gaat doen. Maar het effect van een oerknal laat zich niet bedenken. Of ben je een waarzegger?

Wachten op het juiste moment, dat het helemaal goed voelt, geeft vertraging en gemiste kansen. Of je nu tegenover je geliefde staat of dat ene telefoontje gaat doen: ‘dingen’ die er toe doen voelen sensationeel. Van te voren, tijdens of achteraf. Je ervaart weerstand, spanning of puur geluk.

Juist wanneer je ook de moeilijkere dingen regelmatig aangaat, dan kun je een stap verder komen. Een begin maken, zodat je kunt zien en ervaren wat er daarna gebeurt. Doen en daarna weer wijzer doen.

Geen big bang, wel gestaag bouwen. Niet wanhopig hollen of stilstaan. Wel stap voor stap in je ideale werkweek werken aan je eigen doel. Onderweg kun je vaker genieten van de sensaties die het geeft. In plaats van te ontploffen en jezelf wegblazen met je eigen oerknal!

Ik lees je reactie graag! (klik op reactie en scroll naar beneden)

 

van uitstellen naar doén (met 7x chocolade)

Door: Hennie Tibben 4 Reacties

Bijgewerkt op: 10 januari, 20181:16 pm

 

“Eerst nog meer uitzoeken, dan begin ik aan de offerte. Als ik me sterk voel, dan doe ik dat lastige telefoontje wel en zeg ik nee! Wanneer het wat rustiger is, dan begin ik echt. Echt.”

Uitstellen kan een hardnekkige gewoonte zijn: je stelt belangrijke taken of activiteiten voor vandaag uit tot morgen. Studenten noemen het soggen (Studie Ontwijkend Gedrag) en anderen noemen het procrastinatie. Dat klinkt eng, vind je niet?

Waarom stel je eventueel uit? Je stelt je voor dat ‘het’ erg groot is, dat ‘het’ niet plezierig is. Je hebt angst (voor falen, succes, binding of alleen zijn). Je bent zeer kritisch of gewoon bozig op de opdrachtgever (dat ben jezelf of iemand anders). Wetenschappers koppelen uitstellen aan zelfcontrole problemen: “self-control problems arise when preferences are inconsistent across time or context” (o.a. Ainslie, Loewenstein).

Uitstellen is niet erg als het een bewuste keuze is. Af-en-toe spijbelen? Lekker. Maar als je belangrijke activiteiten telkens weer naar morgen schuift…..

Wat zijn de gevolgen? Je papier of beeldscherm blijft leeg, het kan je ontmoedigen of je zadelt jezelf op met een sluipend schuldgevoel. Als je belangrijke activiteiten blijft uitstellen, dan haal je je doel niet.

Hoe betrap jij jezelf op uitstellen?

  • je gelooft in kabouters, zij doen vannacht het werk
  • je hangt rond op het www en checkt -tig keer je mail
  • je blijft shoppen: nog meer kennis, hulp of hebbedingen
  • je doet als juffrouw Mier
  • je wacht op perfecte omstandigheden of ruimt eerst álles op

Wat is de oplossing? Nu kan ik schrijven: vertel aan anderen dat je ‘het’ voor maandag zult doen (externally imposed deadline: stok achter de deur deel I) of doe ‘het’ in aanwezigheid van anderen (stok achter de deur deel II). Of denk ‘al doende mag ik leren’ en spring in 1x in het nog-niet-zo warme water.

Maar wat is de eigenlijke oplossing? Chocolade! Maar dan wel eerlijke chocolade!

Chocolade staat voor belonen. Onbewust uitstellen is vaak ongewenst gedrag. Eigenlijk doe je stout. Doe dan lief en beloon jezelf met eerlijke chocolade. Niks niet kinderachtig, wees gewoon aardig naar jezelf.

Een chocoladerecept met een gouden wikkel:

  1. stel jezelf de hele reep voor. Het helpt om een voorstelling te maken van het einddoel of resultaat. Wat is het, hoe ziet het eruit, wat brengt het?
  2. uit welke brokken bestaat de reep? Benoem de verschillende brokken die de reep compleet maken. Een lekkere brok bestaat uit 2 delen: een zelfstandig naamwoord (deelresultaat) en een werkwoord (activiteit). Bijvoorbeeld: de reep ‘gesprek opvolgen’ heeft de brokken: notities samenvatten, agenda checken, mail schrijven, persoon bellen.
  3. de reep en de brokken moeten hanteerbaar voor je zijn. Bijvoorbeeld: je wilt een tekst schrijven, voor een offerte of mailing. Dan is schrijven een ander werkwoord dan onderzoeken of corrigeren. Als je dit alle 3 tegelijk doet (=multitasken), dan rem je jezelf enorm af.
  4. nu ga je dus over naar dóen. Stap-voor-stap. Een hele grote reep chocolade in 1x opeten maakt misselijk. Geef jezelf een tijdslimiet en stel een alarm in. Werk in luchtige etappes van max. 30 minuten.
  5. het kan zijn dat je de brokken niet eens in een bepaalde volgorde hoeft te doen. Dat is fijn: je hebt keuze. Het kan zijn dat je nu inspiratie hebt voor brok 3 en later brok 2.
  6. het kan zijn dat je onderweg nieuwe brokken ontdekt. Parkeer ze: schrijf ze op en ga snel terug naar de brok waar je mee bezig was.
  7. na elke afgeronde kleine of grote stap beloon je jezelf. Direct, een verwennerij. Een gedane actie ferm doorstrepen, een buitenwandeling, het lekkerste kopje koffie of thee mét, een film of iets groters.

Waarom eerlijke chocolade? Beloon jezelf niet voor een stap die je niet maakte. Niet van tevoren en ook niet een beetje. Blijft er iets openstaan? Toch niet zo belangrijk? Streep het dan alsjeblieft door. Wat moet er dan wél staan? Wees eerlijk, zet jezelf niet op het verkeerde been.

In je ideale werkweek plan je tijd in voor grotere chocoladerepen en brokken. Je weet welke belangrijk zijn, je blijft in beweging (stap-voor-stap doen) en beloont jezelf regelmatig. Voor terugkerende repen kun je een eigen ideale methode ontwikkelen, een succesrecept.

Heb je ervaring met uitstellen of een eigen succesrecept?
Ik lees je reactie graag! (klikken op reactie en dan naar beneden scrollen)

Vind je dit een waardevol artikel en wil je dit laten weten of delen met anderen? Je klik op ‘Like’ of één van de andere buttons hieronder is heel welkom!