“Ik ben dol op bloemen, maar die kan ik mijn kinderen niet te eten geven”. Zo schreef Femke Halsema over opdrachtgevers die slordig omgaan met ZZP-ers. Ze gebruikte het woord ZZP-leed en dat is er zeker.
Veel zelfstandige professionals bieden zichzelf nog aan voor uurtje-factuurtje of iets wat daar veel op lijkt. Daarmee gaan zij vooral slordig met zichzelf om. Ze lokken klanten, roepen vrolijk “kijk hier” en laten dan vooral een leeg schap zien.
Op de freelance marktplaats worden projecten aangeboden, zo kun je met zijn 30-en solliciteren naar één klus. Of als trainer sta je extra vroeg op omdat de trainingen van het nieuwe seizoen online worden gezet. Je hebt een A-status, bent preferred supplier en nu ‘mag’ je als eerste opdrachten reserveren.
Nee, jij wordt gelukkig nog gebeld voor een klus. Het maakt je blij, je voelt je vereerd en over het tarief heb je het niet meer. Want je tarief staat al in een systeem, is bekend bij je opdrachtgever en je hebt de moed niet om het uurtarief middenin het jaar ter discussie te stellen. In deze tijd?
Maar dan hoor je dat je voor de klus ook nog veel moet reizen en zult samenwerken met een collega freelancer die je niet zo ziet zitten. Het zal er weer op neer komen dat je hem achter de vodden moet zitten. Om de klus te laten slagen en het werkbaar te houden, zul jij het als een project moeten managen. Hiervoor kun je geen uren of speciaal tarief rekenen.
Nog los van het geld, je zit op die werkzaamheden helemaal niet te wachten. Je wilt lekker bezig zijn met je eigen vak en je niet bezighouden met al die randverschijnselen en de laksheid van een ander compenseren.
Het ergste is: je weet dat wat je opdrachtgever heeft bedacht en gevraagd eigenlijk niet zal werken. Je hebt dit varkentje al vaker gewassen en weet hoe het wel zou kunnen werken. Voor het probleem heb jij eigenlijk de perfecte oplossing voorhanden. Maar daar heeft je opdrachtgever nu geen oren naar.
Opdrachten of klussen najagen – die een ander heeft bedacht – zet je minimaal op 0-1 achterstand. Je speelt geen thuiswedstrijd, de ander neemt het initiatief en jij mag flink in de verdediging. “Waarom zoveel tijd, kan dat uurtarief niet naar beneden, voor jou is deze klus toch ook goed voor je portfolio, naam, etc.? Hier hebben we geen budget voor!”.
In de strijd ‘goed betaald’ te worden sta je niet alleen. Ook bekende en mondige Nederlanders worden het ZZP-bos in gestuurd. Om dit te voorkomen is maar één strategie echt effectief. In plaats van jezelf in de verdedigingspositie te laten drukken, kies je zelf de aanval.
Je gaat niet naar je opdrachtgever om te kijken wat voor klussen daar in de aanbieding zijn. Je keert het om: je hebt geen lege schappen meer, maar vanaf nu een winkel met een eigen aanbod. Voortaan heb jij de regie: je ontwikkelt diensten rondom het werk dat je het allerliefste doet en de problemen van je favoriete klant.
Je neemt je eigen marktplek in, verwerkt je eigen eisen en wensen in een ideaal aanbod. Je ontwikkelt diensten met een kop en een staart, kiest de juiste verpakking, hangt er een goed prijskaartje aan en doet er een strik omheen.
Voortaan is je uurtarief je grootste bedrijfsgeheim en bepaal jij als eerste WAT je doet, met WIE, HOE en tegen WELKE voorwaarden.
Ik lees je reactie graag! (klik op reactie en scroll naar beneden)
