“ik houd me altijd aan afspraken met klanten, maar aan afspraken met mezelf…” of “hoezo, afspraken maken met mezelf? Ik werd toch zelfstandig om uit de dwangbuis te stappen en vrij te zijn?”
Weg met regels en afspraken! Maar hoeveel uitslaperijen, uitstellerijen en gemiste kansen of klanten kun je hebben? Geeft dat vrijheid?
Werknemers doen het zo: met een arbeidscontract regelen ze niet alleen werk en inkomen, maar ook zelfdiscipline en deadlines. Het is duidelijk wat er verwacht wordt en wanneer. De werkgever geeft ze een hoger doel, beloning en collega’s. Dit arbeidspakketje is voor veel mensen ideaal om in te werken.
Zonder dat arbeidspakket ontstaat al snel een flinke portie uitstellerij. Als mens hebben we moeite met zelfdiscipline: we vallen als een blok voor instant behoeftenbevrediging en geven langetermijndoelen snel op. Al helemaal in de fijn lijkende drukte van de waan van de dag.
Als zelfstandige heb je een extra uitdaging. Want om je favoriete werk te houden en aan te blijven trekken, moet je niet alleen ín je bedrijf maar ook áán je bedrijf werken.
De kosten voor de baten. Dat is balen, want je wilt je vrijheid wel houden maar voelt heel goed aan dat er vooral één persoon is die dit kan regelen.
Hoe komt het toch dat je zo eenvoudig een afspraak met jezelf uitstelt of helemaal niet nakomt? Terwijl je weet dat het belangrijk is, voor jezelf en je bedrijf? Je bent niet alleen een professional, maar vooral ook een mens. Anders dan machines zijn mensen irrationeel in hun denken en doen.
Dan Ariely is universitair hoogleraar en samen met een collega ging hij op onderzoek naar uitstelgedrag. Studenten konden zich in een semester op drie manieren vastleggen op een deadline voor hun papers.
- Groep 1 kreeg een beetje flexibiliteit en eigen keuze: zelf een deadline kiezen voor elke paper, maar voor elke dag te laat zou 1% van het cijfer afgaan.
- Groep 2 kreeg veel flexibileit en eigen keuze: geen tussentijdse deadlines (en dus ook geen risico op strafpunten) en alle papers aan het einde van het laatste college inleveren.
- Groep 3 kreeg de dictatoriale aanpak: voor elke paper een voorgeschreven en vaste deadline.
Welk aanpak hielp bij het verbeteren van cijfers? Groep 3 had de beste cijfers, groep 1 volgde daarna en groep 2 had de slechtste cijfers.
Dit zijn de conclusies: studenten stellen uit (geen nieuws) en (helaas) strenge restrictie van vrijheid helpt tegen uitstel. Maar het aanbieden van een middel waarmee je zelf de deadline kiest (zoals in groep 1) zorgt voor betere cijfers. Studenten en mensen bezwijken voor verleidingen als we ons niet vastleggen. Het goede nieuws: eigen keuze en een ‘externe stem’ werkt.
Wat heb je als zelfstandige professional aan deze uitkomst? Afspraken met klanten en je favoriete werk doen, dat stel je vast niet enorm uit. Ik neem aan dat je daar graag mee bezig bent.
Waar je het meeste last van zult hebben, is uitstellen van het werken áán je bedrijf. Want dat is een investering, de kosten gaan voor de baten en als ondernemersmens is je vlees daar het zwakst.
Dit zijn de 3 dimensies van deadlines die wél werken, zodat je gestaag kunt werken áán je bedrijf:
- reserveer elke week minimaal 1 dagdeel voor werken áán je bedrijf en leg dit vast als een afspraak in je agenda. Precies zoals je dit met een klant zou doen.
- kies elke week welk concreet resultaat je in dat dagdeel wilt bereiken. Dus niet HOE je het doet, maar wel WAT het oplevert. Bijv. pagina X van je website actueel. Of afspraak met prospect Y ingepland. Of 3 kopers voor product Z.
- regel de ‘externe stem’: kies een (ondernemers)maatje en deel wekelijks de resultaten die je afgelopen week hebt bereikt (terugkijken) en wat je de komende week wilt bereiken (vooruitkijken).
Maak het jezelf makkelijk en zorg dat je niet alleen op zelfdiscipline hoeft te leunen. Want je bent niet alleen een ondernemer maar vooral ook een mens!
Ik lees graag je reactie! Wil je reageren of andere reacties lezen? Klik dan op reactie(s), bovenaan dit artikel.
